TEKST / BBB CYCLING | FOTO'S / BBB CYCLING

De Bohemian Border Bash race is een route van 1300 km, zelfvoorzienend, lange-afstand en offroad fiets competitie in de Bohemen. Twee van onze collega’s, Tjerk Bakker en Jan Kees Pennings, werkzaam in de productontwikkeling en marketingafdeling doen mee.

We waren super benieuwd naar hun voorbereiding en tactiek over hoe je het best een lange-afstandsrace zoals de Bohemian Border Bash kunt aanvliegen. Lees hier de antwoorden.

Naam: Jan-Kees Pennings
Functie: Trade marketeer
Fiets: Kona Sutra LTD (met stalen frame)

Die is er zeker af en toe, maar over het algemeen overheerst de berusting. Deze race is namelijk zo zwaar, dat ik me er op dit moment weinig beeld bij heb. Er is dus ook weinig waar ik me druk over kan maken haha. Erg fijn, zo'n coping mechanisme. Op dit moment heb ik vooral veel zin om te fietsen.       

Iets anders dan normaal. Vijf weken voor de start van de race heb ik mezelf uitgeschakeld door bij een val mijn arm te breken en mijn andere pols te kneuzen. Op dit moment ben ik eigenlijk alleen maar bezig met een race tegen de klok om überhaupt te starten.

Trainen op de Tacx was het alternatieve plan om nog wat te kunnen trainen, maar ik kon nauwelijks het stuur vasthouden dus dat werkte toch niet voor me.

In de race zal moeten blijken of mijn arm het aankan. Het voordeel is dat ik uitgerust aan de start verschijn haha, dat dan weer wel. Behalve het fysieke deel bestaat de voorbereiding ook uit een tactisch plan, je materiaal en het mentale aspect. Dat ziet er gelukkig verder wel goed uit.

Als onderdeel van de voorbereiding voor de BBBR lees ik op dit moment ook een boek over de ontstaansgeschiedenis en gebeurtenissen in het gebied, om het historisch besef te vergroten. Tijdens buitenlandse tochten heb je meestal geen idee waar je doorheen fietst. Los van dat het op zichzelf interessant is, denk ik ook dat deze extra lading mij helpt tijdens de race.     

Geen nieuweling, maar zeker geen ervaren rot. Op mijn lijst prijken maar 2 echte ultra races. Vorig jaar heb ik de 'Race Around the Netherlands' gereden. Een route van 1900 km die de grenzen van Nederland volgt. Die telt voor 2, want dat was een uitzonderlijk zware editie door de weersomstandigheden. Daarnaast heb ik de Grenspalen Klassieker Extreem gedaan, een geweldige puzzeltocht van 425km over de gehele NL/BE grens.

Geen ultra maar wel veel kilometers.. in 2020 heb ik alle 355 gemeenten van Nederland afgetikt en de MTB route Trans NL Noord-Zuid gedaan. In combinatie met de eerder genoemde tochten, durf ik nu wel te zeggen dat ik Nederland inmiddels ken. Oh ja, in december heb ik de elfstedentocht solo gefietst, maar dan vanuit mijn huis in Heemstede als startpunt.

Naast de binnenlandse tochten, gaan we nu zo'n 10 jaar op rij met een groep vrienden naar het buitenland om te fietsen, waarbij we altijd finishen in een mooie Europese stad. Zoals van Cork naar Dublin (via de westkust), of van Nice naar Barcelona via de Mont Ventoux en de Pyreneeën. Vorig jaar zijn we van Toulouse naar Lyon via de Cevennen gefietst.

Na de Bohemian Border Bash volgt 3 weken later wederom een off road ultra op het meest afgelegen stukje van IJsland, de Westfjords Way Challenge (1000km). In september keer ik terug op IJsland voor een tocht dwars over het eiland. Dat is een tocht waar ik als gids zal optreden.  

Om met het laatste te beginnen, er is ongetwijfeld een beste manier, maar er zijn nooit ideale omstandigheden om die beste manier te kunnen uitvoeren. We zijn geen profs.

Kinderen, drukte op werk, of zoals nu een gebroken arm. Hoort er allemaal bij. En over de voorbereiding is (te)veel om over te vertellen en hangt ook af van je doel. Die van mij is simpelweg te finishen, en liefst niet als laatste. Een tactiek is dan bv om te kijken naar redenen waarop je zou kunnen uitvallen, om die vervolgens aan te pakken. Blessures (doe een bikefit, coretraining en ga eens langs bij de fysio), koud of regen (neem juiste kleding mee), mechanische pech (gereedschap mee) enz. Verder vind ik het belangrijk dat thuis en op het werk alles geregeld is, zowel rondom vertrek als finish. Die rust is prettig en nodig om echt te kunnen genieten en focussen op je race.

De allerbeste tip die ik ooit heb ontvangen en waar ik steeds aan denk als ik die afstanden en hoogtemeters zie..

'Je hoeft echt helemaal niets anders te doen, dan te fietsen. Geen kinderen verzorgen, geen huishoudelijke taken, geen werkafspraken of sociale activiteiten. Alleen maar fietsen... en eten. 

Last but not least - vrij belangrijk bij een ultra race -  begrijpen dat vrijwel iedere dip of situatie weer op z'n pootjes terecht komt.   

Ik geloof dat ik mentaal vrij sterk ben. Op de een of andere manier lukt het me om onder vrijwel alle omstandigheden nog te kunnen genieten van de situatie, of de lol ervan in te zien. Uiteindelijk zijn we gewoon een zooitje volwassen dat aan het buitenspelen is. 

Een hele lijst die ik zorgvuldig en gecategoriseerd opstel in Excel. Voeding, verzorgingsproducten, kleding voor alle omstandigheden, slaapsysteem, gereedschap, reserveonderdelen, electronica en communicatie.

Van BBB cycling neem ik waterdichte bikepacking bags mee, kleding (windvest, arm- en beenstukken), helm, bril, verlichting, bidons, multitool, binnenbandjes, remblokjes en verder wat gereedschap mee. 

Als je een schema van 7 dagen aanhoudt, ieder dag 185 km moeten fietsen, met dagelijks 3.200 hoogtemeters (2x de Mont Ventoux), waarbij de weg voor 70% onverhard is met steile stukken lopen, en dat met 10kg bagage. Ik verwacht dat ik gezien de omstandigheden, de zwaarte van de race en mijn gebrek aan puur fietstalent, mijn stinkende best moet doen om de tijdslimiet van 8 dagen te halen. Dus mijn doel is finishen en als dat erin blijkt te zitten, dan hoop ik op een mooi achterhoede gevecht met andere deelnemers.