TEKST / JAN KEES | FOTO'S / @HAGBARDCEL - @MATYPODRON - @BBB_RACE

Helaas, helaas… geen finish voor mij. Maar alle moeite waard. Tsjechië is prachtig!

Ik was vooraf erg blij dat ik kon starten aan de race vanwege mijn armblessure, waardoor ik geen meter heb gefietst in de voorbereiding. Helaas heb ik de race niet kunnen voltooien. Het was simpelweg te zwaar voor mij om met ongetraind benen de limiet te halen van 8 dagen, vooral de veelvoud aan klimwerk op onverharde stukken tussen 12-25% en een gemiddelde van 3200 hoogtemeters per dag. Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Ik was niet de enige. Gedurende de eerste 6 dagen is 65% van de deelnemers uitgevallen. Heavy stuff. Kudo’s aan alle klasbakken die de finish gehaald hebben. 

Maar...  ik kijk wel terug op een prachtig avontuur. Wat is het toch heerlijk om een aantal dagen met je fiets self-supported door bossen, bergen en onbekende gebieden te trekken.

De eerste dag, met het startschot om 4.58 uur in de ochtend, verliep erg goed nog. De eerste uren staan in het teken van wennen aan de fiets, het gebied en wat nieuwe spullen. Uiteindelijk viel alles op zijn plaats na de lunch en kon de race gevoelsmatig beginnen. De eerste dag kon ik nog 190 km halen met 3400 hoogtemeters. 

De volgende dag begon met stempelen van Checkpoint 1, een heerlijke afdaling over snelle gravelstroken in de zon, en aansluitend een prima ontbijtje bij een supermarkt. Vanaf daar werd het ruig, begon het klimwerk en de eerste regenbui.

In de avond was het plan om via Checkpoint 2 (het geografisch middelpunt van Europa), door te pushen naar een dagtotaal van 190km. Op papier een goed plan, in praktijk wat minder. Om checkpoint 2 te bereiken moest ik 1,5 uur mijn fiets een berg op duwen. Hoogtepunt! Tijdens deze hike-a bike stond er opeens een wolf op het pad, op een afstand van 50 meter. We hadden een stare down van 20 seconden en toen liep het stoere beest rustig verder. Hij moet gedacht hebben ‘laat die arme man met z'n fiets maar doorploeteren, hier valt geen eer te behalen’.

De afdaling schoot niet op, over wandelpaden met enorme boomwortels, modderige bospaden en wat venijnige klimmetjes. Toen het keihard begon te regenen ben ik in mijn bivakzak onder een boom gaan liggen. Ik heb betere nachten gehad, en al helemaal omdat het ijskoud was (1-2 graden). De volgende dag om 6 uur vertrokken op zoek naar koffie en een broodje. Rond 10 uur kwam ik bij een grens tankstation uit. Maar nog 1 beproeving.. Er moest een flinke beek overgestoken te worden. Gelukkig zat er 20 meter verder een beverdam, waar je overheen kon. Erg leuk. En… eindelijk koffie!

Op dag 3 werd me duidelijk dat de finish limiet er niet in zat. Veel klimwerk waar ik moest lopen…. Maar lopen ging juist weer lastig omdat ik mijn voet spontaan (er sprong iets tijdens het fietsen) had gekneusd met een dikke opgezwolle enkel als gevolg. Die dag deed ik 10 uur over 58km.. Daar ga je geen potten meer mee breken. Ik heb besluit genomen om naar Checkpoint 4 (op 630km) door te fietsen, omdat het er zo schitterend was. Uiteindelijk op dag 6, in het sprookjesachtige stadje Cesky Krumlov, de trein terug gepakt naar de finish. Zo kon ik tegelijk met mijn collega Tjerk terug naar Nederland reizen.

Op naar het volgende avontuur! De Westfjords Way Challenge op IJsland op 28 juni!